PEYGAMBERLER NEDEN MUCİZE GÖSTERİR

Mucize sözlükte “Aciz bırakan, benzeri yapılamayan, harika olay, kudretsizlik ve takatsizlik veren iş” anlamlarına gelmektedir.
Terim olarak mucize, Allah’ın, peygamber olarak gönderdiği kimsenin peygamberliğini doğrulamak ve desteklemek için yarattığı ve diğer insanların benzerini getirmekten aciz kaldığı ve âdeta meydan okunan olağanüstü olaydır.
Mucizenin amacı, Peygamberin nübüvvet davasını ispat ve doğrulamaktır.
Mucize gerçekte Allah’ın fiilidir, “Peygamber mucizesi” denilmesi mecazîdir. Mucizeyi Peygamberin elinde yaratan ve gösteren, bizzat Allah (cc)dır.
Bir hârika olan mucizenin iki ana özelliği vardır. Bunlardan biri; “meydan okumak” diğeri, inkârcıları “âciz bırakmak”tır.
Mucize gösterilince, iddia sahibinin doğru söylediği ve peygamber olduğu kesin olarak anlaşılmış olur.
Her Peygambere mucize verildiğine dair pek çok âyetler olduğu gibi Peygamber (sav)’in şu sahih hadisi de zikredilebilir:
“Hiç bir peygamber yoktur ki Ona insanların imanına sebep olan mucizeler verilmiş olmasın. Bana verilen mucize ise, ancak bana vahyolunan KUR’AN-I KERİM’dir. Onun için kıyamet gününde ümmeti en fazla olan peygamber ben olacağımı ümit ediyorum” (Buharî, Müslim)
Kur’ân-ı Kerim’de peygamberlerin gösterdiği bildirilen mucizelerden bazılarını şöyle özetlemek mümkündür:
n Hz. Salih’e (as) kavminin istemesi üzerine, harikulade bir devenin verilmesi. (A’râf, 73-79; Hûd, 63-64).
n Hz. İbrahim’in (as) Bâbil hükümdarı Nemrut tarafından mancınıkla ateşe atıldığı halde yanmayarak kurtulması. (Enbiyâ, 69-70).
n Hz. Yusuf’un (as) kanlı gömleğinin babası Hz. Yakub (as)’ın yüzüne dokunmasıyla kör olan gözlerinin açılması. (Yûsuf-96).
n Hz. Süleyman’a (as) rüzgârın doğrudan ulaşım aracı olarak (Sebe -12, Enbiyâ-81), cinlerin de ordu olarak verilmesi (Neml-17).
n Gerek Hz. Süleyman’a (as) gerekse Hz. Davud’a (as) hayvanlarla konuşma sanatının verilmesi (Neml-16).
n Hz. Musa’nın (as) Firavun tarafından çağrılan sihirbazların sihirlerini asasıyla ortadan kaldırması. (Tâ-hâ, 20-21, 69-70; Neml-10; Kasas-31); Asasıyla denizi yarıp inananlarla birlikte karşıya geçmesi Firavn’un yanındakilerle beraber boğulması. (Tâ-hâ, 77-78; Şuarâ-63); Elini koynuna sokup çıkarmasıyla elinin bembeyaz olması. (Tâ-hâ,22-23; Neml-12; Kasas-32);
n Hz. Îsâ’nın (as) beşikteyken konuşması, çamurdan yaptığı kuşa üflediği zaman canlanması, körleri ve alaca hastalığı olan kimseyi iyileştirmesi, ölüleri diriltmesi.
(Âl-i İmrân-49; Mâide-110);