Hayırsever bir milletin torunlarıyız: Ceddimiz sadece kendi vatandaşlarına değil,dini-dili, ırkı, rengi, inancı, kıyafeti ne olursa olsun, imkân buldukça diğer milletlere de yardım etmiştir.

Yardımseverlik bize atadan mirastır: Bir bakıma canımızda, kanımızdadır…

Bunlardan bir kaçına temas edelim…

Yıl 1845: İrlanda’da yedi yıl süren korkunç kıtlığın başlangıcı…

Kuraklıktan ekinler kurumuş, bire bin veren tarlalar çöle dönmüştür…

1847’lerde halk büyük açlık çekmeye başlamış, yaklaşık bir milyon kişi açlıktan ölmüş, kıtlık sonuna kadar bazı kentlerin nüfusu yüzde 20-25 oranında azalmıştır.

Sultan Abdülmecid duruma çok üzülür. İrlanda halkına 5.000 Sterlin yardımda bulunmak istediğini İngiliz hükûmetine bildirir…

Fakat bu yardım isteği fazla bulunur. Zira Kraliçe Victoria bile kendi vatandaşlarına ancak 2.000 Sterlin yardımda bulunmuştur. Bu miktardan fazlası kabul edilmez. Yardım miktarı 1.000 Sterline düşürülmelidir.

Bu rica İngiliz hükümetinden gelmiştir. Bunun üzerine Padişah şöyle bir formül bulur: Yardımın 1.000 Sterlin’i nakit, 4.000 Sterlinlik kısmı ise buğday olarak gönderilecektir.

İngiltere bu formüle itiraz etmez…

Ve yardım gemilerle İrlanda limanına gider. Böylece İrlanda (bir bakıma İngiliz) halkının kursağına “Osmanlı ekmeği” girmiş olur.

İngiltere Hükûmeti bu yardımlar sebebiyle İngiltere Kraliçesi adına Sultan Abdülmecid’e25 Mayıs 1847 tarihli bir mektupla teşekkür eder.

Ayrıca İrlanda asilzâdeleri de aynı teşekkürü tekrarlarlar:

“Majesteleri Osmanlı Padişah’ı Sultan Abdülmecid Han’a: Allah majestelerinden razı olsun. Biz aşağıda imzası bulunan İrlandalı asilzadeler, ileri gelenler ve tüm halk olarak, majesteleri tarafından çilekeş ve ıstıraplı İrlanda halkına gösterilmiş olan ihsan ve teveccühün cömertliğine en derin teşekkür ve minnetimizi ifade etmek ve halkımız adına İrlandalıların sıkıntılarını hafifletmek ve acılarını dindirmek için gönderilen bin altınlık cömert yardıma, teşekkür için müsaadenizle hürmetlerimizi sunuyoruz. (Mektubun aslı Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı’ndadır).

Bundan ibaret değil…

Osmanlı, 19. yüzyılın ortalarında kıtlık yaşayan Macaristan, Hollanda, Polonya, Sumatra hatta ABD gibi ülkelere de bu tür yardımlarda bulundu.

Ne sandınız: Pek kimse bilmez, ama Osmanlı Devleti, zaman zaman ABD’ye yardım etti.

Meselâ, 1889’da ABD’de yüzyılın en büyük sel felaketi olup binlerce insan evsiz barksız kaldığında, ABD’nin yardımına ilk koşan Osmanlı Devleti oldu. Üstelik yardım talebi olmadan bunu yaptı.

Tahtta, dış dünyadaki gelişmeleri günü gününe takip eden Sultan II. Abdülhamid vardı.

Padişah, ABD Büyükelçisi Oscar Strauss’u derhal saraya çağırmış ve afetzedelere ulaştırılmak üzere gıda yardımının yanı sıra, 200 Osmanlı altını (bugünkü karşılığını siz hesaplayın) nakit yardımda bulunmuştu.

Beş yıl sonra ABD bu kez bir yangın felaketi yaşadı. Minnesota ve Wisconsin’deki orman yangınlarında mağdur olanlara SultanAbdülhamid, 300 Osmanlı lirası daha gönderdi. Bu yüzden Chicago Daily Tribune, 12 Eylül 1894 tarihli nüshasında padişahtan övgüyle söz etti.

Yarın size oldukça ilginç bir olay anlatacağım…