Atalarımız boşuna söylememiş, rehberi karga olanın burnu b... çıkmaz. İP’li Lütfü’nün terbiyesizliği de işte böyle bir çıkmazlık örneği. FETÖ’nün kurduğu İP’ten küfürbazlık dışında başarı beklemek zaten abesle iştigal. İstisnası da var tabi, bütün ihanet şebekeleriyle olağan üstü bir iltisak kabiliyeti. FETÖ’den ne öğrendilerse onu siyasete adapte ediyorlar. Bu yönden İP’in kendi küfürbazına sahip çıkmasını yadırgamamak gerekir.

Henüz, takiyye yollu hareket ediyor ve içlerindeki öfkeyi, gayzı tam dışarı yansıtamıyorlar. Allah göstermesin, ellerine en küçük fırsat geçtiğinde, bunların ilk işleri 15 Temmuz şehitlerini vatan haini ilan etmek olacaktır. Gazilerimizi vatana ihanetten suçlayıp zindanlarda süründüreceklerine de kuşku yoktur. Ama asla bu millet onlara bu fırsatı vermeyecek, ilk seçimlerde zillet ittifakını sandığa gömecektir.

Ak Partinin ve Cumhur İttifakının bunca yaptığı hizmeti görmezden gelmek, yalan ve iftirada ölçü tanımayan bir taşkınlıkla muhalefet zehabına sarılmak, ancak basiret ve ferasetten nasipsizlerin işidir. Anakronik zillet ittifakının yaptığı da budur.

Siz bunların demokrasi ve özgürlük gibi yaftaların arkasına sığındıklarına bakmayın. Aynen FETÖ içi yapılanmada eleştiri ve özeleştiri yasak meyve olduğu gibi, körle yatan şaşı kalkar misali, zillet ittifakının iç bünyesinde de durum farklı değildir.

Kişinin kendisini sorgulaması da dâhil her şeyi pozitif anlamda sorgulayabilmesine eleştiri diyoruz. Siyasette eleştiri, mevcudu sorgulayarak en mükemmeli bulmaktır. Eleştirisi yapılmayan bir teklifin, bir düşüncenin, bir aksiyonun ve daima eleştiri süzgecinden geçirilmeyen bireylerin mükemmele sıçramaları imkansızdır.

Eleştiri, hayır diyebilmeyi kurumsallaştırmak ameliyesidir. Özellikle istişarelerde, en doğru, en isabetli kararların alınabilmesi, sesli düşüncenin hakim olduğu bir ortamda, her şeyin çok yönlü eleştiriye tabi kılınması şartına bağlıdır.

Eleştiriye tabi tutulmayan her aksiyon, sonunda kısır döngüye gitmeye mahkûm olur. Eleştiri, aksiyonu bu tür arızalara düşmekten korur.

Her türlü “Ar-ge” çalışmalarını eleştiri mekanizması içinde değerlendirmek mümkündür. İş körlüğünü önlemenin çaresi de eleştiri vasıtasıyla körlüğü gidermekten geçer.

Eleştiri, sadece olanın yanlışını söylemez doğrunun ne olduğunu da ifade eder. Eleştiri kültürü gelişmemiş bir siyasi yapıda ne iktidar ne de muhalefet kendini besleyici bir kaynak bulamaz.

Muhalefet, bütünüyle eleştiriye dayalı bir birim çalışmasıdır. İktidarın her yaptığına karşı çıkmak muhalefet değil, sorumluluğu olmayan bir davranışa sarılmaktır.

Muhalefet, bir taraftan iktidarın müspet ve isabetli yanlarını onaylamalı, diğer taraftan yanlış ve hatalı yanlarını tenkit etmelidir. Burada da sadece yanlış ve hatayı işaretlemekle kalmamalı; doğrunun, isabetlinin ne olduğunu da açıkça göstermelidir.

Eleştiri, hem teorik hem de pratik bağlamda gerçekleşmelidir ki, hem düşüncede hem de onun sonucu olan aksiyonda işin en mükemmeli elde edilebilsin.

Eleştiri, en az cevap kadar kıymetli soruları sorabilme becerisidir. Böyle bir beceri çok kültürlülükle doğrudan alakalıdır. Bu bağlamda düşünüldüğünde siyaset çok kültürlülüğü de zorunlu kılan bir uğraşı dalıdır.

Bu düşünceler perspektifinden bakıldığında, şehit ailesine küfreden sözde vekil Lütfü’yü eleştirmeyen, ona müstehak olduğu siyasi cezayı veremeyen İP ve rüfekası zillet ittifakının siyasi kimliksizliğini ve muhalefetteki işlevsizliğini daha bir belirgin olarak görmemiz mümkündür. Allah bu ülkeyi onların eline düşmekten korusun, milletimizi böylesi kötü akıbetten muhafaza buyursun.