Canlılar; Hayvanlar, insanlar ve nebatat (bitki, meyve ve sebze gibi) diye üçe ayrılır. Hayvanlar ve nebatat; insanlığın faydası ve doğanın devamlılığı için yaratılmış olsa da kendine göre bunları düzene (!) sokan, ayar vermeye çalışan tek canlı varlıksa “insanoğlu” dur. Aslında insanoğlu, dünyanın en vahşi ve en tehlikeli yaratığıdır. Hatta bir adım ötesine gidip söylemek gerekirse, insanoğlu; düşündüğünü zannedip düşünmeden hareket eden “akılsız hayvan” (!) dır.

Çocuk, babasına gelip sorar;

Baba, bizim atamız kimdir?

Baba da pişkin pişkin cevap verir;

Bizim atamız maymundur, der.

Çocuk da annesine koşar ve der ki;

Anne, biz maymundan mı geldik, babam öyle diyor.

Anne boş durur mu, hemen cevabı yapıştırır;

Oğlum, o babanın sülalesi, bizi ilgilendirmez!...

Evet, Darwin’in torunları kendilerinin maymundan geldiklerini kabul edip ona göre bir hayat tarzı belirlemeye çalışsalar da bazıları ısrarla “hayvan” olduklarını kanıtlamaya çalışıyor. Bunlar yaratılış olarak hayvan olmasa da davranış olarak hayvanlardan da aşağı varlıklardır. Onlar da çalışan düz mantık, adama “aslanım! dersin, hoşuna öküzüm dersin ağırına gider!” halbuki ikisi de “hayvan” değil mi? Aziz Nesin de bu konuya dikkat çekmekte ve şöyle demekteydi; “Koyun deyince kızan, koçum deyince sevinen garip bir milletiz. Koç, sanki koyunun erkeği değil de bilim adamı.”

Her canlı, kendi alemi ve yaratılmışlığı ekseninde yaşayıp birbir alanına müdahale etmezse, doğanın dengesi bir mekanizma gibi yıllardır işlediği gibi çalışıp durur. Biri diğerine alanına hükmetmeye başlar ve üstünlük taslarsa işte o zaman kıyamet kopar. Siz, “hayvan (bilhassa kedi – köpek) seveceksiniz!” diye onları ait oldukları ortamdan alıp sonra da sokaklara atarsanız onlar da saldırgan olur, nahoş görüntülerine şahitlik edersiniz. Burada “hayvan” deyip aşağıladığınız suçlular; kedi – köpek değil, onları o hâle getiren sizlersiniz.

Hayvanların birçoğu “sadakat” le donatılmış ve insanoğlunun hizmetkârına sunulmuştur. Hayvan sürünüzü ve evinizi – bağ / bahçe ve tarlanızı koruyan köpekler, yüklerinizi taşıyan at ve eşekler, etinden, sütünden ve yününden yararlandığınız inek – öküz - koyun – keçiler, traktör yerine tarlada sürdüğünüz öküz ve mandalar,köpeğin kediyi – kedinin fareyi – farenin haşereti yediği ve bu ilahi düzenin asırlardır sürdüğü bir kainatta siz, kendinizi ne yerine koyuyorsunuz?!..

İlahi donanım ve yaratılmışlığın bir sonucu olarak hem kendi nesli - canlarını korumak ve hem de adına “insanoğlu” denilen canlılara yaranmak için ayakta kalmaya çalışan ve her ne hikmetse kendi hem cinsleri tarafından değil de hizmetinde bulundukları insanlar tarafından katledilen dilsiz – koruma ve korunaksız canlılar, ahiret hayatında karşımıza çıkmayacaklar mı zannediyorsunuz? Bir yerleriniz yiyorsa köpek ve kedilere yaptığınız vahşetin aynısını aslan ya da kaplanlara yapsanız da sizdeki erkekliği görebilsem!.. Sizin vahşi bir hesabınız varsa- onları ve bizleri yaratan - Allah’ın da bir hesabının olacağını ve cezanızı çekmeyeceğinizi mi zannediyorsunuz?

İnsanoğlu, yaptıklarıyla vahşileşip hayvanlardan da aşağı bir varlık haline gelebiliyorsa demek ki doğanın dengesi iyice bozulmuş durumda. Doğa, kendi dengesi içerisine bırakılmış olsa bunların hiçbiri olmayacak ama bunu bozan insanoğlu ne zaman ki kendini bu doğanın sahibi olarak görmeye başladı işte kıyametlerin kopması, deprem ve sellerin olması, yangınların kendi kendine çıkması da bunun kaçınılmaz bir sonu, sonucu olsa gerek. Hani şairin;

“Kendi elinle bozuyorsun kendini,

Oysa halîk güzel yaratmıştı seni!...”

mısrasında dediği gibi rahat dursaydın bütün bu olumsuzluklar başına, başımıza gelmezdi!...

Güzel kainat içerisinde huzurlu ve mutlu yaşamak istiyorsak, kendi çarkı – mekanizması içerisinde yaşayan canlıların da bir yaşam hakkı olduğunu unutmayalım, unutturmayalım.

Ez cümle;

“Bu dünya bizim; kirletmeyelim,

Birbirimizi yok etmeyelim!...”