Bu ülke darbeciler bir höt deyince partisinden istifa eden bakanları da gördü..

Yiğitçe mücadele edenleri, direnenleri de gördü..

İstifa edenler unutuldu.. Bahattin Yücel’ler, Yıldırım Aktuna’lar, Hüsamettin Cindoruk’lar, Turhan Tayan’lar...

Hepsi unutuldu..

Muhsin Yazıcıoğlu, bakanlık bile almadığı hükümeti destekleyerek, yıllar sonra dahi kendisine “Allah razı olsun” dedirtti..

Bu ülke, cumhurbaşkanlığı seçiminde, birilerinden ışık gördüğü için, TBMM’de oylamaya katılmayarak, darbecilere boyun eğen Erkan Mumcu’ları gördü.. Mehmet Ağar’ları gördü..

Şimdi her ikisini de anan, hatırlayan, bir güzel söz ile yad eden var mı?

Yok..

Ama o mücadele içinde, “Cumhurbaşkanı adayımız, kardeşim Abdullah Gül” diyen Tayyip Erdoğan.. Bugün de gönüllerde taht kurmuş bir siyasetçi olarak, devletin başında görevini sürdürüyor.

Kendisi koltuğa oturmak için değil..

“Benim icracı olarak yapacağım çok iş var. O makamı başkasına da bırakamayız” diyerek, kendi için değil, ama davası için Cumhurbaşkanlığı koltuğunu bırakmayan Tayyip Erdoğan, bugün dahi koşturuyor, halktan en fazla oyu alıyor..

Bu ülke, Fetö’cülerin kafa kaldırışında kimleri gördü, kimleri..

AK Parti sayesinde milletvekili olanlar, İdris Bal’ları, İdris Naim Şahin’leri gördük..

Partiler kurdular..

“İktidara geliyoruz” dediler..

Yanlış okumuyorsunuz.. Hayal görmüyorsunuz..

“Bangır bangır geliyoruz” dediler..

İdris Bal nerededir bilen var mı?

İdris Naim Şahin, buralarda imiş, ama iddiası ne, söyleyebilecek var mı?

Bu ülke kimleri kimleri gördü..

Tayyip Erdoğan’ın, altın tepsi içinde emanet ettiği başbakanlık koltuğuna, adeta paraşütle inip oturan Ahmet Davutoğlu’nu gördü..

Parti kurdu..

“Tek başımıza seçime gireceğiz. Anadolu’ya çıkıp bir selam verdiğimizde, milyonlar arkamızdan yürüyecek” dedi..

Akit TV’de kendisini ağırladığımız tarihte, milyonların huzurunda, “tek başımıza iktidara gelmek için yola çıktık” dedi..

Bunun gerçekçi olmadığını hatırlattığımızda, hakaretler işittik. “Aklınla, dilin arasında bir bağ var mı. Ne dediğini duyuyor musun” hakaretlerine sabır ile karşılık verdik..

“CHP’nin payandası olarak seçime gireceksiniz. CHP’yi iktidara taşıyacaksınız. Belki bunu da başaramayacaksınız ama, olsun olsun yapacağınız, kendi başınıza iktidar değil, CHP’yi iktidara taşımak olur” dediğimizde, “Sen ne konuşuyorsun. Benim hayatım, CHP zihniyeti ile mücadelede geçmiştir. Biz CHP ile asla birlikte hareket etmeyiz” sözü veren Ahmet Davutoğlu’nun partisinin, 2023 milletvekili seçimlerinde, CHP listesinden aday olduklarını gördük.. Davutoğlu’nun bizzat kendisi, CHP’nin genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun yardımcısı olma iddiası ile seçimde nasıl koşturduğuna şahit olduk..

Sonuç ne oldu?

Ahmet Davutoğlu, CHP’yi iktidara taşımak için çıktığı yolda, öz be öz halasından bile oy alamadı..

Bugün Davutoğlu’nu kaç kişi saygı ile anıyor. Kaç kişi, kendisine şükran ifadeleri ile mukabelede bulunuyor?

Deva Partisi’ni kuran Ali Babacan.

ne havalarla yola çıkmıştı..

“Biz var ya biz..” diyordu..

“ODTÜ birinciliği ile başlıyor, AK Parti kadroları içinde yer aldığında imza atılan başarılarla övünüp, DEVA Partisi ile aynı başarılara imza atacağını, ilk başarılarının da DEVA’yı iktidara getirmek olacağını söylüyordu.

DEVA’yı tek başına seçime bile sokamadı..

CHP’ye sığındı..

Kendilerinin, “Cumhuriyet tarihinin en akıllı özelleştirmesi” olarak tanımladıkları 2004’deki Telekom özelleştirmesini, CHP’liler “Cumhuriyet tarihinin en büyük soygunu” olarak niteledikleri halde..

Kendilerini hırsız olarak tanıtan CHP’den milletvekili adayı oldular..

Ama şimdi, millet nezdinde kaç kuruşluk itibarları var, söyler misiniz bana..

AK Parti dönemindeki icraatları sebebi ile, kendisine saygı gösteren kaç kişi, şimdi Ali Babacan denilince, “Bu ülkeye hizmetleri olmuştu” diyebiliyor?

Arkadan iteklenenlerin, özellikle de halkın oyu ile iktidara gelemeyeceklerini bilen halk düşmanlarının sahte gülücükleri ile kendilerini dev aynasında görenlerin, yakın tarihimizde nasıl hüsrana uğradıklarını gördük.

Bu seçimde bari, böyle bir oyuna gelinmesin diye umudumuzu yitirmemiş iken.

Ne yazıktır ki..

Saadet Partisi’nin başını çektiği koroya..

Gelecek Partisi ve DEVA Partisi ile, alnı secde gören insanlar yerine, balya balya avrolarla siyaset yapanları seçtirmek üzere çıkılan yolda..

Yeniden Refah Partisi de, “Ben de ben de varım” boy gösterisine soyundu..

Erbakan hocaya karşı kurulan Demokrat Türkiye Partisi bugün var mı?

Hüsamettin Cindoruk’un nerde olduğunu, ne yaptığını, seçim için ne düşündüğünü merak eden var mı?

Erkan Mumcu’nun ele geçirdiği Anavatan Partisi.

Mehmet Ağar’ın başkanlık yaptığı Doğru Yol Partisi..

İdris Bal’ın partisinin adını bile hatırlayanımız yok.

İdris Naim Şahin’in kurduğu partinin baş harfi bile hafızamızda değil..

Yeniden Refah Partisi de, böyle bir ‘son”u mu bekliyor, özlüyor?

Lütfen beyler..

Son günde de olsa..

Yanlıştan dönünüz..

“Tarih tekerrürden ibarettir” sözünün tekrarının acı sonuçlarını, siyasi hayatınızı bitirerek yaşamayınız.

Bu ülkenin, AK Parti’ye ihtiyacı olduğu kadar.

AK Parti yanlış yaptığında hatırlatacak Saadet Partisi’ne de.. Yeniden Refah Partisi’ne de ihtiyacı var..

Bu ülkenin, CHP’yi iktidara taşıyacak dindar insanların yönetimindeki partilere ihtiyacı yok..

Samimi şekilde Fatih Erbakan, “Ben inanıyorum. İstanbul’da, Ankara’da, Yeniden Refah Partisi adayları seçimi kazanacaktır” desin. Oyumu kendilerine vereyim.

Ama kendileri de buna inanmıyorlar..

Kendilerinin alacağı her oyun, CHP hanesinde, balya balya avroları saymadan bir yerden bir yere götürenlere seçim kazandıracağını bildikleri halde..

2023 seçiminde ittifak yaptıkları AK Parti’ye şimdi sırtlarını dönüyorlar ise..

Kendilerine yazık ediyorlar demektir.