Onkoloji servisinde geceler uzundur. Acı çeken çocukları duyarsınız sabaha karşı, çaresiz anneler vardır. Çocukların ayaklarını ovan. Koca koca adamlar görürsünüz bahçede çömelmiş sırtını duvara dayayıp , sigara içerken ağlayan.

Gece bitmez , bir türlü güneş doğmaz o talihsiz yavruların üzerine…

Hemşireler yorgundur nöbet değişiminden önce son ağrı kesicisini serumuna kattıklarında çocukların . Bari acısı dinsin isterler ama nafile…

Doktorlar gülemezler bir türlü , umut vermek isterler , babalara annelere ancak temkinli davranırlar her daim.

Sonra bu dinmeyen acı bütün bu güzel çocukları birbirlerine benzetir.

Solgun , bezgin ,saçsız, olurlar.

Acılarını unutturacak biri gelsin , bir şey getirsin isterler . Gözleri daima servisin kapısındadır.

Çocuklar oradan zihnen uzaklaşsın diye resim yapmaları beklenir önlerine konan bembeyaz kağıtlara , tuallere.

Hep aslında olmak istedikleri yeri çizmeye çalışırlar. Hastaneden uzakta, bir deniz kıyısındaki bir günbatımında , sahilde kimseciklerin olmadığı o anı çizmeye çalışırlar. Onlara büyük acılar veren , yakan o iğnelerden uzakta çok uzakta bir yerde olabilmek için.

Başlarda merak eder insanlar uzak yakın koşar gelirler , hastalığın ciddiyetine binaen.

Sonra seyrekleşir ziyaretler ve çaresiz anneler , babalar yapayanlız kalırlar.

Bazen bulunamayan bir ilacı aramakla , bazen’de kan bulabilmeklegeçer tüm zamanları artık o serviste bulunan aynı durumlardaki aileler akrabaları olurlar.

İnsanları konuşturmak için işkence yapmasınlar bana göre , sadece 1 ay kemoterapi görsün bu konuşması gereken kişi ve ona bu şekilde 8 ay daha devam edeceğinizi söyleyin bülbül gibi şakıdığını görürsünüz.

Şimdiburadan soruyorum o koca koca onkoloji hocalarına , görüyorsunuz ki hasta ölecek hala neden bu işe yaramaz işkence ilaçlarını bu zavallı insanlara tedavi protokolü adı altında uyguluyorsunuz ?

Neden hala bulunamadı bu hastalığın çaresi !

Yoksa ilaç firmaları böylemi buyuruyor.

Bu pahalı ilaçları bu firmalar satmaya devam ediyor ancak inanın bana çoğu hiçbir işe yaramıyor. İnsanlara tedavi protokolü adı altında belli dozda işkence uygulanması neden hala yasal yolla devam ediyor.

Acaba o serviste kendi çocukları her gün mum gibi gözlerinin önünde acı çekerek eriseydi, yine tedavi protokolü adı altında bu işkenceye devam ederlermiydi merak ediyorum ???

Doktorlar tabii ki çaresiz iyi niyetli ancak çözüm bu değil bence !

Sonra insanlar alternatif tıbba yöneliyor çaresizlikten , burada da hasta yakınlarının çaresizliğini sömüren sahtekarları görüyorsunuz sıklıkla !

Her gün artmaya devam eden kanser vakalarını önlemek için neler yapılıyor mesela ?

Cevap bana göre hiçbirşey !

GDO’lu gıdaların tüketilmesi

Ucuz kalitesiz beslenmenin yaygınlaşması

Sınav Stresi

Geçim kaygısı giderek artarken vatandaşlarımızın bu hastalığa yakalanma olasılığı giderek yükseliyor.

Son zamanlarda bir aktörü daha var bu hastalığın .

Özel hastaneler…

İnsanları müşteri olarak gören özel hastaneler için siz , ölünceye kadar el üstünde tutularak her gün para sızdırılması gereken bir müşterisiniz aslında.

Tahlil parası !

Kemoterapi parası !

Oda parası, yatak parası !

Bu parayı çoğu kez sizden almazlar , devlete yazarlar ama ne fark eder ki zaten sonuçta tahsil ederler.

Yani sizin canınızın bir parçası her gün mum gibi erirken ve çaresizlik içinde doktorlardan duyabileceğiniz bir olumlu sonucun yolunu gözlerken hiçbirşeyin değişmeyeceğini bilerek sadece biraz daha fazla para alabilmek için tedavi adı altında yapılan bu işkenceyi samimi bulmadığımı itiraf etmek zorundayım.

Onkoloji servisinden umut dolu cümleler kurarak buradan bütün vatandaşlarımıza moral dağıtmak isterdim.

Ama yapamıyorum maalesef gerçekleri yazmak zorundayım çünkü.

Şimdi diyeceksiniz ki bütün bu yazdıklarını nereden biliyorsun ?

Cevap veriyorum ,

Yazdıklarımın hepsini yaşadım da oradan biliyorum…