REBAB - Rebab, hindistan cevizi kabuğu üzerine deri gerilerek yapılan, üç telli, perdesiz, yaylı bir müzik aletidir.Tellerden esas melodiyi çalmakta kullanılanı at kuyruğu kılındandır. Diğer iki tel ise ipek üzerine metal sarımdır -ud teli. At kılından yapılan tel davud, kız ya da bolahenk olarak akortlanır. Genellikle birinci tel (at kılı olan) rast, ikincisi yegah, üçüncüsü kaba rast olarak kullanılır.
NEY - Ney flüt benzeri bir müzik aleti olarak görülse de oldukça kompleks yapıda olmasının yanı sıra ses üretilmenin tam bir gönül ve sabır işi olduğu eşsiz müzik aletidir. Bu eşsiz müzik aletine gönül koyduysanız çeşitlerini de bilmeniz gerekmektedir. Genellikle daha ince seslere sahip olan modeller kız ney olarak adlandırılmaktadır. Si ney modeli ise başlangıç düzeyinde olan kişilerin ilk tanıştığı ney modelidir. Bu adı geçen modellerin dışında ise mi karar, do karar, sol karar ve re karar ney modelleri bulunmaktadır.
KOPUZ (UD) - Onbir telli, mızrapla çalınan bir enstrümandır. Küçük gövdeli ve üzeri deri kaplı olanına Kopuz denir. Rezonans sesi ve ritmik olarak çalınabilmesiyle dinamik bir duygu uyandırır.
ÇENG - Organolojinin “açık arplar” arasında incelendiği çalgılardandır. Açık arplar, “yay-arp” ve “köşeli arp” olmak üzere iki türe ayrılır. Çeng ikinci türdendir. Açık arplarda, teller burgulukla ses kutusu arasına gerilir. En uzun (ve en pest) telin önünde hiçbir şey yoktur. Kapalı arplarda ise, bir açı oluşturan burguluk ve ses kutusunun iki ucunu birleştiren bir üçüncü parça vardır. Bu parça, modern batı arpında olduğu gibi, en uzun telin önünde olup ona paralel
DOMBRA (DUTAR) - İki telli, arpejle çalınan, bilhassa baksılar tarafından kullanılan bir enstrümandır. Orta Asya’nın hemen her bölgesinde kullanılmaktadır.
RÜBAB (KOÇKARCA) - Beş telli, mızrapla çalınan, uzun saplı, ağaç gövdesinin üzerine deri gerilerek yapılmış, sapla gövdenin birleştiği yerde koç boynuzu gibi parça bulunan bir enstrümandır. Özbek, Uygur ve Tacik Türklerinde çalınır.
MİSKAL - Osmanlıca mıskal sözcüğünün, Farsça musikar’ın bozulmuş biçimi olduğu sanılıyor. Birçok başka çalgı gibi mıskal de Osmanlılara İran’dan gelmiştir. Yapı bakımından Rumen nai’sinden farksız olan mıskal, Türk müziğinde XVIII. yüzyılın ortalarına kadar büyük rağbetle kullanılmış, sonra terk edilmiştir.
